دوران غيبت كبرى متّصف به فتنه و انحراف مى‏ باشد، زيرا سود خواهيهاى شخصى و انگيزه‏ هاى فردى كه موجب تحريك به سوى دستيابى به قدرت هر چه بيشتر و مال هر چه فراوانتر مى‏ب اشد بیشتر می شود ،( صدر، محمد - تاريخ غيبت كبرى‏ - ‏ مترجم: افتخار زاده، حسن‏- جلد: 1 - نيك معارف‏ -تهران( ايران) -1382 ه. ش‏ -ص456 ) پس زمینه فساد در جامعه نیز بیشتر می شود و اکثریت مردم را به آلودگی می کشاند تنها چیزی که انسان های پاک را از این خطرات حفظ کرده و روح امید را در روح آنها می دمد و آنها را به مقاومت و خویشتن داری دعوت می کند موعود باوری و اعتقاد به ظهور منجی است انسانی که به آینده امیدوار است و می داند که در آینده ای نزدیک جهان به شکوفایی می رسد هیچ گاه خود را در فساد نمی اندازد او همیشه از طینت پاک خویش محافظت می کند تا در آ ن روز موعود را در پاکی تمام درک کند در روایات هم منتظر واقعی را کسی معرفی کردندکه خود را با ورع و پرهیزکاری و دوری جستن از ناهنجاری ها و و آراستن به هنجارها و خوبی ها وفق دهد( من سرّه ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر ولیعمل بالورع و محاسن الاخلاق، و هو منتظر»؛ محمد بن ابراهیم، نعمانی، الغیبه، تحقیق علی اکبر غفاری، ص 200، ح16، مکتبه الصدوق.)