انتظار روزی که این ابرها¬ی تیره کفر و بی عدالتی از افق عالم به سویی رفته و خورشید فروزان برادری و آزادی واقعی و دین داری در آسمان اين كره خاكى تابان شود و تمام سرزمين‏هاى دور و نزديك را منوّر سازد. امیدواری مستمر به روز موعود زیبا و دل‌انگیز است. و همین امید و سعی و تلاش است که زمینه مبارزه و رشدیافتگی را برای انسان فراهم می‌آورد و افضل عبادات می‌گردد. هر چه انسان رشد یافته‌تر باشد و او را بهتر بشناسد به انتظار او نزدیک‌تر می‌شود. زیرا هر چه گفتار و کردار انسان مطابق دستورات الهی و وجدان پاک صورت گیرد به آن محبوب ابدیت نزدیکتر می‌شود. بطوری‌که اگر آن رهبر الهی ظهور کند چنین انسانی شایسته زندگی در زیر پرچم الهی آن حضرت خواهد بود.
علامه طباطبایی در این باره چنین می¬گوید:
«بشر از روزی که روی زمین سکنی گزیده پیوسته در آرزوی یک زندگی اجتماعی مقرون به سعادت می¬باشد و به امید رسیدن در چنین روزی قدم بر میدارد و اگر این خواسته تحقق خارجی نداشت، هرگز چنین آرزو و امیدی در نهاد وی نقش نمی¬بست.» محمد حسین، طباطبایی، شیعه در اسلام، قم: دفتر انتشارات اسلامى، 1378، ص220.